Nieuws & Tips

Een relatiebreuk zorgde er zeven jaar geleden voor dat Corina (54) weer op zichzelf aangewezen was. Haar koopwoning liet ze achter en ze trok tijdelijk in een particuliere huurwoning. Sinds kort woont ze in een sociale huurwoning van Alwel. Maar de zoektocht was niet makkelijk.

Na haar relatiebreuk schreef Corina zich in bij Klik voor Wonen. “Zeker op het begin maak je weinig kans. Dus ging ik particulier huren.” Om dat te kunnen betalen ging ze van 16 uur werken per week naar 36 uur. Ze moest in die periode veel regelen en was niet zo actief op Klik voor Wonen. Het bericht dat ze haar inschrijving moest verlengen kwam in haar spam mailbox terecht, waardoor ze 2 jaar inschrijftijd verloor. Zuur! “Na 2 jaar werd het appartement waarin ik woonde verkocht. Ik was bang dat ik op straat kwam te staan, met niemand om op terug te vallen. Gelukkig kwam er op dezelfde galerij een woning vrij waar ik in kon trekken.” Ondertussen reageerde ze zich weer suf op woningen via Klik voor Wonen, want vanwege de hoge huur bleef er weinig in de portemonnee over.

Concessies doen
“Ik ben fanatiek, dus elke dag vond je mij op Klik voor Wonen.” Vier jaar lang heeft ze gezocht. Haar eisen had ze al lang geleden bijgesteld. “Ik leverde al veel op ruimte in toen ik van mijn koopwoning naar mijn appartement verhuisde. Dus dat dat nu ook zou moeten, was aannemelijk. Als je gaat verhuizen om financiële redenen moet je écht concessies doen.” Corina reageerde op kleinere woningen, in buurten die ze eigenlijk niet wilde en in omliggende dorpen. “Dat wilde ik niet graag, maar je moet wat.” Uiteindelijk had ze met een groepsbezichtiging geluk. Van kandidaat 5 werd ze plotsklaps kandidaat 1 omdat andere kandidaten niet kwamen opdagen. Maar voor de huurwoning gold wel: what you see is what you get. De muren waren vergeeld, er lag geen vloer, er was geen fornuis aanwezig en het was per direct beschikbaar. Dubbele lasten en grote uitgaven dus. Corina: “Dat komt dan wel even op je af.”

Na de bezichtiging krijg je een dag de tijd om over het woningaanbod na te denken. “Ik heb een hele avond zitten huilen”, vertelt Corina. “Ik wilde eigenlijk niet weg waar ik zat. Maar voor het financiële plaatje móest ik het doen.”

Meer rust en zekerheid
Ze hakte de knoop door en die huurwoning noemt ze nu ‘thuis’. “Het betekende weer ontspullen, inleveren op balkon- en bergruimte en - naar mijn eerste voorkeur - op de buurt. Maar het brengt me wel meer rust en zekerheid, mocht er bijvoorbeeld met mijn werk wat gebeuren. En: ik zit nog steeds in Breda, heb alle winkels voor de deur en kijk op groen vanaf mijn balkon. Ik mag niet klagen; hier zit ik goed.”